Jak sama nazwa mówi, oprocentowanie nominalne jest wyrażane w procentach. To wartość podawana w skali roku, która wskazuje stopę oprocentowania, według której będą naliczane odsetki od udzielonej kwoty kredytu lub pożyczki.
Co ważne, banki i inne instytucje finansowej nie mogą same określać wysokości oprocentowania kredytów lub pożyczek posiadanych w swojej ofercie. Mają obowiązek dostosowania się do górnej granicy oprocentowania nominalnego określonej w Kodeksie cywilnym oraz w ustawie antylichwiarskiej. Podstawę prawną stanowi artykuł 359 KC. Czytamy w nim (stan prawny na 6 marca 2021 r.):
§1. Odsetki od sumy pieniężnej należą się tylko wtedy, gdy to wynika z czynności prawnej albo z ustawy, z orzeczenia sądu lub z decyzji innego właściwego organu.
§2. Jeżeli wysokość odsetek nie jest w inny sposób określona, należą się odsetki ustawowe w wysokości równej sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 3,5 punktów procentowych.
§2.1. Maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych (odsetki maksymalne).
§2.2. Jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne.
§2.3. Postanowienia umowne nie mogą wyłączać ani ograniczać przepisów o odsetkach maksymalnych, także w razie dokonania wyboru prawa obcego. W takim przypadku stosuje się przepisy ustawy.
A mówiąc "po ludzku", od 29 maja 2020 r. oprocentowanie nominalne nie może przekroczyć 7,2 proc. w skali roku. Dzieje się tak, ponieważ stopa lombardowa NBP wynosi 0,5 proc., a odsetki ustawowe to 3,6 proc. w skali roku. Ich dwukrotność, wskazana w Kodeksie cywilnym, odpowiada więc stawce 7,2 proc. w skali roku.
© 2021/ City Finance
